Siyah Beyaz Aşk: Öyle güzeldiniz ki...

İnsanoğlunun bağlandığı şeyden kopabilmesi, ondan ayrı kalacağını kabullenmesi kolay değildir. Zira bir şeye gerçekten bağlandıysa, onu çok sevmiştir. Onunla farklı diyarlara düşeceğini bile bile mutlu olamaz neticede. Sevmesini bilen kimse de, bunu yadırgamaz. Ancak, ne kadar hüzün yaşarsan yaşa giden her zaman gitmiştir. Çoğu zaman da geri gelmemiştir. İşte tam da bu sefer, o gidişin nasıl olduğu önemli bir hâle gelir. O şeyden ayrı düşüyorsundur ama öyle bir veda edersin ki; içinde asla ukte kalmaz. Her aklına geldiğinde yeniden gözün dolar; "iyi ki" dersin. Peki ya öyle olmazsa ne dersin ya da ne hissedersin?..

Siyah Beyaz Aşk: Yapboz mu bu, dizi mi?..

Hiçbirimiz hayatlarımızın deneme tahtasına dönmesini istemeyiz. Kimse hayatı boyunca yaşadıklarını, daha önce aştığı mevzuları tekrar tekrar önünde bulmak da istemez. Sonuçta hepimiz birer ölümlüyüz ve ne kadar zaman nefes alacağımıza dair bir garanti yok. Sürekli aynı şeylerle boğuşarak hayata tutunamayız tam da bundan. Nihayetinde bir yapbozun parçaları da değiliz. Ne sürekli sınanmaya ne de aynı yollardan geçmeye gelebiliriz. Peki, kurgu evrenine düşmüşseniz? Bir yapboza dönmüş ve her seferinde bozulup en baştan yapılmaya çalışılıyorsanız ne olacak? Elbette isyan edeceksiniz. En azından sizin yerinize başkalarının etmesini bekleyeceksiniz. Hazırsanız, ben de şimdi bolca isyan edeceğim...

Siyah Beyaz Aşk: Aslı hamile farkında mısın?..

Bir şeyleri düzeltmek için mücadele ederken en yanlış yolu seçtiğinde, pişman olmak için fırsat kolluyorsun demektir. İnsan ne olursa olsun, en doğrusunu seçmeyi becerebilmeli çünkü. İçerisinde olduğu durumu iyi analiz edebilmeli ve sinirinin, tüm güzel gidişatı bozabilecek sorunlar yaratmasına engel olmalı. Hele de karşındaki, ekstra bir can daha taşıyorsa içerisinde. Hele de bu canı dünyaya gözlerini açana dek zorlu bir mücadele bekliyorsa, daha da dikkatli olmalı. Evet, Aslı'nın gerçeği öğrenmesine sevindim. Ama Ferhat'ın o gerçeği söyleyiş biçimini tasvip etmem söz konusu değil...

Siyah Beyaz Aşk: AsFer'e tüm bunlar reva mı gerçekten?

Bir deniz gibi derin dertleri olabilir insanın. Bir okyanus kadar, uçsuz bucaksız. Bilinmezliğin içerisinde savruldukça, daha büyük bir çıkmaza sürüklenmesi de cabası. İnsanız hepimiz, hatalar yapabiliriz. Ama hatamız olmayan durumlarda üzerimize yüklenen dertlerin bir parçası olmak için de çaba sarf etmemeliyiz. Onları sırtımızda bir kambur gibi kalıcı ve yorucu bir hâle büründürmemeliyiz. Evet, çaresi olmayan bir derdin içerisine itilmiş olabiliriz ama olmayacak adımlar atarak da çözüm üretemeyiz. Sürekli yanlış yaparak, doğruyu kim bulabilmiş? Kim, bunun gerçekten reyting getireceğine inanmış; sorarım?..

Siyah Beyaz Aşk: Bu Ferhat size ne etti?..

Hata yapmayanımız yoktur. Bir şekilde karanlığa çekildiğimiz ya da istemeden hataya sebep yarattığımız da olmuştur. İnsanız hepimiz, birer yapay zekaya henüz sahip değiliz. Bu yüzden önemli olan, yaptığın hatalardan ders çıkartmaktır. Bir daha tekrar etmemek için çabalamaktır... Evet, hepimiz hatalar yaparız ama ders almasını bilmez de o hataları sürdürürsek; karşımızda örülen duvarlar için kimseyi suçlayamayız. Kendimizi hapsettiğimiz kabuğu kırmak içinse kimse el vermez. Ama ya, hatalarından ders almak için çaba sarf ediyorsan ve bunun bir türlü görülmediğini de hissediyorsan ne olur? Nereye kadar savaşırsın, nereye kadar kendini insanların zihninde aklamaya uğraşırsın? Nereye kadar Ferhat'la uğraşacaksınız, sorarım?..

Siyah Beyaz Aşk: Siz böyle ne tatlı oldunuz yahu...

Beklentiler, insanın en büyük hayâl kırıklıklarını doğurur. Olsun istediğiniz çoğu şeyin, olmadığını görmenin ağırlığı tarif edilemezdir; mâlum. Ben de çoğu zaman sığındığım beklentilerimin son zamanda beni hüsrana sürüklemesinden öyle bunalmış olmalıyım ki, Siyah Beyaz Aşk'ı hafta boyunca olabildiğince beklentisiz bekledim. Aslı ile Ferhat'ın aşktan yanan kalplerini bir gayret üzüntüye sevk etmesini, merakla bekleyemezdim... Pek tabii beklentisizlik bile bir beklenti doğuruyor sanırım kendi içerisinde, şahane bir bölüm izledik ve çokça etkilendim. Hâlâ olmadığını düşündüğüm şeyler var ama eni sonu AsFer'i böyle izlemeyi gerçekten çok özlemişim...

Siyah Beyaz Aşk: İç ses ve hayâllere yeterince doymadık mı?..

İnsan dediğin çoğu zaman düşündüklerini söyleyebilme cesaretine sahip değildir. Ya korkusundan ya da böyle olması gerektiğini düşündüğünden, sessiz kalmayı seçer. Ayakları geri geri gitse de, inatla hatalarına doğru adım atmaya devam eder. Mutluluk avuçlarının arasında bir gerçeğe dönüşebilecekken, kendisini hayâllerine hapseder. Aşkı iliklerine kadar hissetmek varken, kalp kırıp onun acısıyla yaşamayı seçer. Ama nereye kadar böyle yapar? Her güzel sahnenin sonunda hayâl çıkmasına, her söylenen güzel ve vurucu sözün içten gelmesine daha nereye kadar katlanacağız söyler misiniz? Buna yeterince doymadık mı gerçekten?..

Siyah Beyaz Aşk: Birbirinizi bu kadar yaralamasanız?..

Hata yapmayanımız yoktur. Bilerek ya da bilmeden, bir şekilde sonradan pişman olacağımız adımlar atmışızdır hep. Başımızı duvarlara vurmak istediğimiz anlar da az değildir, hayatlarımızda. İnsanız hepimiz sonuçta ve esas önemli olan da hatalardan ders alabilmektir. Aynı hatayı tekrar tekrar yapmanın seni bir yere taşımayacağını eninde sonunda görürsün nihayetinde. Aynı şekilde davranmanın sana bir şey kazandırmadığını anlarsın. Sadece sana değil, ona da bir şey kazandırmadığı ortadaysa eğer; hatalardan ders alma vakti gelip çatmıştır. Örülmüş duvarlar varsa yıkman, aşılmaz yollara gitmişsen geri dönmen gerekmektedir artık. Hiçbir hatayı ve yanlışı, başka bir hata ve yanlışla düzeltemezsin zira. Peki, ya zaten düzeltmek istemiyorsan?..

Siyah Beyaz Aşk: Böylesine aşıkken, boşanamazsınız efendim...

İnsan çok hatalar yapıyor. İlerlemek için de genelde yanlış yolları seçiyor. Attığı her adımda, geri gitmesi gerektiğini biliyor ama yine de durmadan ilerliyor. Bazen kendini gitmekten alıkoyamadığından, bazen de aslında o yolda gitmeyi istediğinden. Ama tüm bunların bir zamanı var, yine insan benliğinde. Sonsuz bir yürüyüşe çıkmışcasına ilerliyorken ve büyük bir mesafe katetmişken, birden durup da geri dönmeye çalışman yersizdir. Hele de yolun ortasında kendine, sonuna değin gideceğinin sözünü vermişken. Evet, kayıplar vermiş olabilirsin. Evet, bu yolda ilerlemenin ne kadar hatalı olduğuna sonunda ikna olmuş da olabilirsin ancak, geri dönmek için geç değil mi gerçekten? Peki Aslı, sen Ferhat'ı bu haliyle kabullenmişken; şimdi çekip gitmen neden?..

Siyah Beyaz Aşk: Bu değişim sana çok yakıştı Aslı...

İnsan değişiyor. Yaşadıkları onu değişmeye zorluyor. Bazen iyi yönde olan bu değişimler, çoğu zaman kötü yönde oluyor. Hiç olmayacağını düşündüğün birisine dönüşmüş bulabiliyorsun yani kendini günün sonunda. Pişman da olabilirsin bundan, kim bilir belki mutlu da. İnsan değişiyor; en çok da etrafındakileri değiştiriyor... Aslı da değişti, evet. İlk bölümlerdeki o kadın asla değil. Aynı gözü karalık hâlâ baki ama o zaman eline kolayca silah alabileceğini, hatta şarjörünü bir çırpıda değiştirebileceğini düşünebilir miydiniz? Sanmıyorum. Bu, ilk bakışta kötü yönde bir değişim olarak gözükebilir. Aslı pişmanlık da duyabilir. Ama o değişirken, beraberinde Ferhat'ı da değiştirdiği gerçeğini atlamaması gerek. O biraz Ferhat oldu, Ferhat da biraz Aslı. Birbirlerini tamamlamaya bu kadar açıkken, yolları asla ayrılmamalı...

Siyah Beyaz Aşk: Ciğerimiz kalmamıştır...

Bazı şeyler birikir, birikir. İçinden çıkılmaz bir hâl alır sonrasında. Elini kolunu nereye koyacağını bilemediğin bir sıkıntı kaplar içini, yüreğin dağlanır ve geriye sadece acı kalır. En tehlikelisidir o birikenlerin taşması, zira sonrası tufandır... Aslı'nın da Ferhat'ın da acısı var. İkisinin de geçmişten gelen dertleri, atlatamadığı travmaları var. İkisinin de kalbi deliler gibi sızlamakta. Hem de bu sefer aşk ile değil, acıyla. Üstesinden gelmesi zor baba özlemi ve abi kaybıyla...

Siyah Beyaz Aşk: Ayrılık çanları mı o çalan? Olmasın...

Mutluluk öyle kolay elde edebildiğimiz bir şey olmamıştır hiçbir zaman. Elde ettikten sonra da uğruna bir bedel ödemek zorunda kalırız hep. Hayat, bize ders vermek için mutlu eder sanki. Çok mutlu olduğunda da, sillesini ensene indirmek için pusuda bekler. İndirir de hani, hiç acımaz... Aslı'nın ensesine de indirdi şimdi hayat, o silleyi. Dolaylı olarak Ferhat'ın ensesine de. Her şey çok güzel gidiyordu, elbet bir çelme gerekti çiftimize...

Siyah Beyaz Aşk: Ferhat'ın kalesi artık tam anlamıyla Aslı'nın...

İnsanın hayatı boyunca zor zamanlar geçirdiği anlar elbet olur. Üstesinden kolayca gelebileceği ya da bir daha hiç eskisi gibi olamayacağını düşündüğü şeyler yaşar. Bazen gerçekten zordur da; eskisi gibi olmak, eskiden olduğu gibi düşünebilmek. Nereye kadar mücadele edebilirsin ki zaten, başına gelen felaketlerle. Bir yerden sonra ister istemez pes etmiş bulursun kendini. Ama eskisi gibi olmak ne kadar zorsa, bu yola baş koyduğunda üstesinden gelmek de o kadar kolay. Hele de yanında elinden sıkı sıkıya tutan ve seni her durumda desteklediğini bildiğin biri varsa. İşte tam da bundan Ferhat çok şanslı. Aslı onun sadece aşık olduğu kadın değil, aynı zamanda geçmişin acılarını bir bir yok eden ilacı...

Siyah Beyaz Aşk: Çay soğudu Ferhat, Aslı da yoruldu...

İnsan yaptıklarının bedelini bir şekilde ödüyor. Kimsenin hakkı da ahı da kimsede kalmıyor. Mutluluk için çaba sarf edenle, mutsuzluğa kucak açan arasındaki fark kadar keskin; ektiğini biçme hızı. Gün geliyor, rüzgar tersten esmeye başlıyor. Sen, onca mücadeleyi görmezden gelirken şimdi kendini bir anda kucak açtığın o mutsuzlukla baş başa buluyorsun... Çay soğudu Ferhat, Aslı da yoruldu. Her ne kadar bu kaçak dövüş halinden çokça sıkılmış olsam da, bu dersi hak etmediğini söyleyemem...

Siyah Beyaz Aşk: Bu yanlışı nereye kadar sürdüreceksin Ferhat?..

İnsan yapamadıklarından ama en çok da söyleyemediklerinden pişmanlık duyar. Arkasına dönüp baktığında yüzüne çarpanların büyük kısmı da bu olur zira. Aklının köşesinde hep bir, "Keşke" taşır. O 'keşke'den sonrasını hayâl etmeyi de ihmal etmez. İyi ya da kötü, ne yaşamış olursa olsun; insanın hayatı hep keşkelerle doludur. Ve o boşluğu doldurmanın bir yolu olmadığı için tek çare, inat etmemek değil de nedir? İnsanın sevdiği vede sevildiği birinden kendini uzak tutması nasıl bir çözüm olabilir? Bu ceza değil midir? Aceleci davranmanın, olmadık bir çabayla bir hiçliğe sürüklenmenin nesi insana iyi gelir? "Sevmek, gerekirse sevdiğin için kendinden vazgeçmektir" demişler ama sen sadece kendinden değil, Aslı'dan da vazgeçiyorsun Ferhat. Dön artık yanlışından...

Siyah Beyaz Aşk: AsFer harcanmayı hak etmiyor...

İnsan aşk için nereye kadar mücadele edebilir? Ne zamana kadar bekler, amansızca ve çaresizce? Niye görülmez ki mücadelesi? Neden beklediğine hiçbir zaman değmez? Kırılan kalbini her daim onarabilir mi? Sonsuza dek süren bir aşk, gerçekten olabilir mi? Yoksa, insan elbet pes mi eder? Ne yaparsa yapsın bir karşılığı yoksa, sonunda kendi içine mi döner? Gözlerinin içine baktığında taştan bir duvar varsa peki? Söyleyin, Aslı derdine çare bulabilecek mi?..

Siyah Beyaz Aşk: Sırada kaç farklı Ferhat daha var acaba?

Altından kalkması güç bir hayatınız varsa, geçmişe; her şeyin daha az çetrefilli olduğu zamanlara gitmek isteyebilirsiniz. Zaten kim, derdinin tasasının olmadığı anı arzulamaz ki zora girdiğinde? Kim geçmişe sığınmakta bulmaz çareyi?.. Ama çözüm başlı başına geçmişe dönmekte mi, bir düşünmek lazım. Bugüne ayak uydurabileceğin, hatta geçmişten daha mutlu olabileceğin bir yol var ve sen o yola inatla adım atmak istemiyorsan hata kimde peki? Eskiye sığınan sende mi, yoksa aklında kurduğun olmadık şeylerde mi? Ferhat, aşk gözünü korkutmuş olabilir ama Aslı'yı örselemek buna çare mi?..

Siyah Beyaz Aşk: Hayâllerden, halvete...

Hayâl etmeyen insan yoktur. Sizi erişemeyeceğiniz dünyaların içerisine sürükleyebilecek yegane şeyken hem de... Kim mutsuz olduğu durumdan uzaklaşmak için hayâle sığınmamıştır mesela? Kim, zor bir durumda kaldığında her şeyin kitlendiği o ana tekrar gidip "Keşke böyle olsaydı!" diye kafasında yeniden canlandırmamıştır? Bir şey icat etmek için dahi hayâl etmek gerekirken, aşkı inşa etmek için de gerekmez mi?.. Gerekir elbette. Hele de karşındakiyle aranda görünmez duvarlar varsa ve ne sen o duvarları aşabiliyor ne de karşındakinden aşmasını isteyebiliyorsan... Yalnız sorun şu ki, yalnızca hayâl ederek bir sonuca ulaşmak mümkün değil. Hayâlini gerçekleştirmek için çabalaman da gerek. Peki Aslı ile Ferhat artık aşkları için çabalar mı dersiniz?..

Siyah Beyaz Aşk: Aşktan kaçmak öyle kolay değil Ferhat...

Her şeyden vazgeçip gidebilmek gerçekten kolay mıdır? Arkanda sevdiğin herkesi bırakarak, bir daha dönmeme fikriyle gitmek mümkün müdür?.. Peki ya sevdiğini gönderebilmek? Arkasından göz yaşı dökmeden vedalaşmak nasıldır? Başkalarının mutluluğu için mutsuz olacakken, nasıl çekip gitmesine izin verir ki insan? Ani bir fren sesi gelmez mi, kolundan tutup da sevdiğine "Gitme!" diye haykırmaz mı gerçek bir aşık? Ferhat sen Namık böyle olsun istiyor diye, artık laf etmesin diye, kendini yeniden ona kanıtlayabil diye gerçekten gönderebilecek misin Aslı'yı sensizliğe? Hadi canım, inanmam...

Siyah Beyaz Aşk: Aşka çoktan teslim olmuş iki zır deli...

İnsan müdahale edebildiği her şeyin üstesinden gelebilecek bir varlıktır. Bir şekilde çıkar yol yaratmakta da üstüne yoktur. Ne şekilde olursa olsun, çözüme ulaşmayı da başarır. Peki ya müdahale edemedikleriyle mücadele etmek konusunda nasıldır? Mani olamadığı, istese de sonlandıramayacağı bir şeyin mücadelesi zaten 1-0 yenik başlamaz mı? Neden kalbiyle savaşır ki insan, üstesinden gelemeyecekse? Kendini salsa, karanlık bir dehliz bile sonunda aydınlanmaz mı? Aslı, o canavara aşık olduğunu kabul etse; sizce de rahatlamaz mı?..