Fazilet Hanım ve Kızları: Daha iyisini hak etmiştik...

Esasında beklenti içerisine girmeyi hiç sevmeyen birisiyim. Genelde, hatta çoğunlukla hayâl kırıklığını beraberinde getirdiği için özellikle de. Arzu ettiği şeye ulaşabilmiş insanları da bu yüzden hep şanslı bulmuşumdur. Nadir de olsa, onlardan da var hayatta... Öyle boş beklentiler içerisine de girmem bu arada. Mesele, haklıya hakkının verilmesi yalnızca. Kim, hak edilen gerçekleşsin istedi diye şımarıklık yapmış olur ki? Aklı başında kim buna karşı çıkabilir? Biz sonunda mutlu bir YağHaz izledik ama açıkça soruyorum, elli hafta boyunca gerçekten ne izledik?..

Fazilet Hanım ve Kızları: İplerinden kopan iki aşık...

İnsan dediğin hep bir yarış içerisindedir. Hayata karşı, yaşadıklarına karşı, yaşayamadıklarına duyduğu özleme karşı, aşka karşı... İnsan hep çırpınır bir şeyler için. Mutluluk için, hoşgörü için, sevgi için, aşk için... İnsan, insanca yaşamak için mücadele eder. Sevmek, sevilmek ister. Neden kendini kör kuyulara atsın ki? Neden, karanlık bir dehlizde sağa sola çarparak ilerlemeye çalışsın? Mutluluk gün gibi gözünün önündeyken, niye arkasını dönüp de ondan uzaklaşsın? Kimse için değer mi kalbine acı çektirmeye? Yok yere yanmaya ve de yakmaya?.. Söyleyin YağHaz, şimdi daha iyi hissetmiyor musunuz gerçekten?..

Fazilet Hanım ve Kızları: Geldi gelmekte olan...

Aşk dediğin, karmakarışıktır. İçine düştüğünde sarhoş gibi olman da kaçınılmazdır. Ne yaşadığını, ne istediğini, ne söylediğini bilmediğin bir hale bürünmen de keza. Ama birisine hayranlık duymak da böyledir. Kafan aynı şekilde karışır, bambaşka düşüncelere gark olursun, sonunda belki de hiç istemeyeceğin bir yola savrulursun. Aşık oldum sanarsın ama eninde sonunda olmadığını anlarsın. Kimi zaman bu gerçeği biri yüzüne tokat gibi çarpar, kimi zaman da sen gerçek aşka düştüğünde duruma ayarsın. Hazan gel kabul et, sen Yağız'a aşıksın...