İstanbullu Gelin: Aşk her şeyi affeder mi?..

Ön yargılarımla gurur duymam ama bu özelliğimi saklamaya da gerek duymuyorum. Evet, ön yargılıydım. İlk bölümünde şöyle bir bakar, sonra nasılsa sıkılır kaparım diye oturmuştum başına ama on altı bölüm geçti, birini bile kaçırmadım. Farklı bir atmosferi olmasından belki de. O bildiğimiz konak dizilerine çok benzememesinden de olabilir. Başlı başına sebep, Esma bile olabilir... Yani kesin kez, şu sebeple bir bölümünü dahi kaçırmadım diyemem. Lâkin, sezon finaliyle içim burkulduysa; sevmişim demektir... Aşkın aniliği, geri kalan her şeyi önemsiz kılışı, bambaşka bir dünyayı kucaklama telaşı, o dünyayı değiştirmeye başlama gücü ve dünyanın başına yıkılması... İstanbullu Gelin'in, Süreyya nezdinde ilk sezonu böyle özetlenebilir aslında...

Urfalıyam Ezelden: Yeniden hoş geldin!

İlk defa farklı bir alışkanlık edinmiştim... İçerisinde ağır doğu hikayesi barınan bir diziye sevgi beslemek pek de yapacağım bir şey değildi zira ve bu sefer gerçekten etkilenmiştim. Urfalıyam Ezelden, daha ilk bölümünde farklı bir doğu hikayesi olacağını bize göstermiş; o bilindik ağa ve töre düzeninden farklı bir ivme yakalamaya çalışmıştı. Evet ailenin kalan en büyük oğlu, günün sonunda ölen abisinin karısıyla evlenmek zorunda kalmıştı ama bu bir töre gerekliliğinden çok, hamile bir kadını ortada bırakmamak için yapılmıştı... Aile İstanbul'a taşındığındaysa, o ölümün ardından meydana gelen ikinci perdeyi izleme imkanı bulmuş; Duran'ın zaten bir oğlunu öldürdüğü bu aileden, bir oğul canı daha istemesiyle hep birlikte çıldırmıştık... Her şey gayet yolundayken ise Kanal D daha önceki tutumları sebebiyle tahmin edilen o adımı atmış ve bu güzelim diziyi, daha hikayesi havadayken tozlu arşivine yollamıştı...