Aşk Laftan Anlamaz: Olan kime oluyor gerçekten?..

İnsanın bir şeyler için mücadele edebilmesi bazen çok zor olabilir. Gözüne kestirdiği her hedef, yeni bir hüsranı beraberinde getirebilir. Adım attığı her seferinde, yeni bir yanlışa basabilir. Hiç olmadı, daha büyük acıların içerisine gömülebilir... Neyi, nasıl yaptığının önemi olmuyor bazen. Ne kadar çaba sarf edersen et, boşa kürek çekiyorsundur daima. Zira öyle bir çıkmazın içerisindedir ki, kurtulamazsın kolayca. Yok saysan da çare değil, canının bir parçasını bir kenarda bırakamazsın. Her türlü üzülür, daima yıpranırsın... Murat'ın çaresizliği de biraz böyle. Büyük bir aşka ait olan kalbi, hiç olmayacak birinin esiri konumuna düştü son dört bölümde. Klişelere bezenen birbirinden trajik sahnelerin gölgesinde, olan Hayat ve o'na oldu sadece...

Aşk Laftan Anlamaz: Aşka söz geçer mi?..

İnsanın kalbinin atmasını önlemesi ne kadar mümkündür? Mümkün müdür, aşkına engel olabilmesi? Gerçeklerden ne kadar zaman kaçabilir ki, boşa yalanlar savursun? Ne kadar zaman daha susturabilir kalbinin haykırışlarını, atmasını asla önleyemediği gibi?.. İstemediği, beklemediği bir çocuğun babası olacak olmakla bitmiyor Murat'ın başına gelecekler. Ruh hastası bir kadının kocası, kalbinin sahibi Hayat'ın uzağı olacak artık. En azından böylesini plânlıyor. Peki bu konuda ne kadar başarılı olabilir?..

Aşk Laftan Anlamaz: Aşkın dile gelemeyişi...

İnsanın aşktan kaçabilmesinin ne kadar zor olduğu mâlumunuz. Platonik de olsa hisleriniz, engelleyebilmeniz de, kalbinizi susturabilmeniz de imkansız. Hele aşık olduğunuzu kabul etmemek gibi bir hataya düşüyorsanız, yandınız. Aşk ateşi daha güçlü içine çeker sizi, daha çok yakar, daha çok terletir. Tam da Murat'ın içerisinde olduğu durum gibi. Aşktan dört dönüyor ama asla belli etmek taraftarı değil düşüncelerini. Kalbi kor olmuş yanıyor, o öylece durmuş sadece tavır yapıyor...

Aşk Laftan Anlamaz: İlk bakış

Her yanımız romantik komedi ile doldu kabul edelim. İnsan ister istemez, nefes almak için aralık yaratılsın istiyor ve haliyle hepsi de izlerken keyif vermiyor. Burada benim ayrıca söylemem gereken bir itiraf saklı. Ben Aşk Laftan Anlamaz'ın ilk bölümünde gerçekten çok sıkıldım. "Hiç böyle hayâl etmemiştim" diye de sayıklandım durdum. İkinci bölüm için de televizyon karşısına büyük bir korkuyla geçtim. Ama korktuğum bu sefer başıma gelmedi. İlk bölümden daha akıcı ve daha çok kendine çeken bir bölüm vardı karşımızda. Karakterler daha bir oturmuştu. En önemlisi de, dakikalar dolsun diye yazılan 'sıradan' sahneler baygınlık geçirtmiyordu. Böylece, umut da geri geldi. Umarım yarı yolda yeniden bırakıp gitmez tabi...

Güneşin Kızları: Öyle bir final olur ki...

Ne diyeceğini, ne yazacağını bilemediğin anlar vardır... Bilgisayarın başına oturduğumdan beri bu hisle yanıp kavruluyor içim. Bir garip hâl içindeyim, içinden çıkamıyorum... Güneşin Kızları 39 bölüm süren macerasını sonlandırdı. Ama bu öyle bir sondu ki, şimdiye kadar benzeriyle çok az karşılaştık. Nasıl oldu, nasıl gelişti, nasıl bitti hiç anlamadık. Ekranda 'final' yazıyordu ama biz sıradan, herhangi bir bölüm izliyor gibiydik. Neden böyle oldu, madem bir son söz konusuydu en azından biraz daha üzerine eğilemezler miydi bilemiyorum ama onca emeğe, akıtılan tere haksızlık edildiğini düşünmeden edemiyorum...

Güneşin Kızları: Umut hiç bitmesin...

Dolu dolu oyunculuklar izlediğimiz, kah üzüldüğümüz, kah güldüğümüz, kah sinirlendiğimiz bir macera Güneşin Kızları. Pazar günü gelen reytingleri gördükten sonra içimi bir burukluk kaplamıştı. Mâlum sonun yaklaştığını hisseder gibi olmuştum ve nitekim daha sonra duyurdu dizinin resmi hesabı. Birbirleriyle uzun zamandır büyük bir kavga halinde olan iki fandomu bir araya getirmesi tek olumlu yönü olan bu kararın, büyük bir direnişle karşılaşmaması beklenemezdi zaten. Sosyal medya deyim yerindeyse yıkılıyor günlerdir. Milyonlarca twit, on beş binden fazla katılımcıya ulaşan imza kampanyaları derken, bir yeni bölüm daha geldi önümüze. Şimdi kader çizgisinin öteki tarafındayız. Eğer reytingler iyi gelirse ne mutlu bize. Bir şans doğması açısından büyük bir umut olur; yok yine hüsran yaşarsak artık tüm çabalar da sonuçsuz kalacak demektir...

Güneşin Kızları: Biz kesicez asıl kendimizi!

Ne değişti de bu raddeye gelindi diye büyük bir şokla ekran karşısında dona kaldığım bir bölümdü izlediğimiz. Muhtemelen şu zamana kadar ki en 'sıkıcı' bölümlerden birisiydi. Olay yoktu bir kere. Olanlar da o kadar zorlamaydı ki, etkilendiğimi söylersem büyük yalan olur. Hem Selin, hem Nazlı abartılı davrandı durdu. Yetmedi, delirmeye meylettik hep birlikte...

Güneşin Kızları: Bedel ödeme vakti şimdi kimde?..

Yıllarca gerçek bildiklerinin farklı, onun üzerinden edindiğin kinin, nefretin ve dinmez acının bir çırpıda dindiğini düşün. Sonra o kinin, nefretin ve acının yeni gerçekle birlikte, çok büyük bir aşkla sevdiğin, hatta uğruna yaşadığın şehri değiştirdiğin adama aktığını... Hangisine üzülürsün; ziyan olan aşkına mı, yoksa o adamın senin artık düşmanın olduğuna mı?..

Güneşin Kızları: Çıkmazlar...

Bazen dağıldığımız dönemler oluyor. Bir şeyleri toplamaya çalışırken, arkamızda daha büyük enkazlar bıraktığımız da... Yine bazen çıkmazlardayız sanıyoruz ama çıkış tam karşımızda durduğu halde kendimizi kurtarmaya çalışmadan bekliyoruz. Neyi, neden beklediğimizi bilmeden... Şuan Güneşin Kızları'nda da bunun yaşandığını açıkça düşünüyorum. Bazı noktalar öylesine umut verici ki, neden o umuda yol alınmadığını anlamakta zorlanıyorum...

Güneşin Kızları: Aşk müessesesi

Aşk zorlu bir müessese. Çıkışlarından çok inişleri var neticede. Kazanmaktan çok kaybetmen garanti. Bir de sonunda hep sana bozukluklar, karşındakine bütünü kalır. Yani bozulduğunla kalabilirsin. Ne için aşık olduğunu bilmiyor, nasıl aşık kalacağını sorguluyorsan da dükkanı kapasan yeri. Derdine çare olabilecek hiçbir iktisadi, kalbi çıkış yolu yoktur çünkü. Ha belki biri çıkar gelir de, tam bozukluklarının üzerine bir deste bütünlük koyar ve "ortak oluyorum, batarsak birlikte batalım" derse, ayrı mesele...

Güneşin Kızları: En kolayı pes etmek...

Aşk için mücadele etmek gibisi yoktur sanırım. Sonunda kaybedebileceğini bile bile ateşe atıyorsun çünkü kendini. Hiçbir aşk sonsuz değildir zira. Elbet sona erer. Ancak ardında sevgi ve sadakat bırakabilmesi için zamanında çaba sarf etmek gereklidir. En ufak şeyde pes etmektense, her zaman mücadele etmek de. Tıpkı bu bölümde Ali'nin yaptığı gibi...

Güneşin Kızları: Bir öyle bir böyle...

Uzun uzun oturup da düşünmek istersin bazen, yaşadıkların ölçüp tartmak için. Bazen aldığın kararların risklerini taşıyamadığın için çöker, doğrulmaya çalışırsın. Bazen de ne yaptığını bilmeden bir öyle bir böyle takılır durursun. Tıpkı Savaş gibi. Olmadı kendi söylemlerini karşındakine satarsın. Kendi yaptıklarını yapmamasını ister; kendince günah çıkartırsın...

Güneşin Kızları: İki bambaşka...

Gerçeklerden, duygularından kaçabilmenin en iyi yolu sanırım kendini yapayalnız bir mahzende hissetmekten geçer. Deve kuşu misali, kafanı kuma gömdüğünde her şey geride kaldı zannedersin. Bunun bir başka yöntemi de kaçmak. Gerçeklerden değil ama gölgesinden korkmak. Gitmek; uzak kaldığında her derdin sona ereceğini sanmak... Başka bir köşedeyse sevdiğini çok istediği bir şeyin parçası olsun diye sessizce izlersin. Olan her şey sizi amansızca karşı karşıya getirir ama kaçmak yerine, daha da sıkı sarılmayı seçersin. Zira ne kadar yakın olursan, derdini de o kadar geride bırakacağını bilirsin.

Güneşin Kızları: Bir sürü soru biriktirdim sana...

İnsan olmadığı biri gibi görünmek için ne kadar uğraşabilir? Nereye kadar içinin yangınlarını saklayabilir? Kimden, neden kaçtığını bilmeden ne kadar yol alabilir? Ne zaman duracağını bilmiyorken, birinin elinde penseyle fren borusunu mu kesmesi gerekir?.. Nedir çaresizliği, zaten onun içinde mahkum olana bırakıp kaçmak? Nedendir acı olsa da, gerçekleri bildiğin halde susmak?.. "Ben artık seni sevmiyorum!" demekten daha mı zordu, dinlediklerini haykırmak?..

Güneşin Kızları: Muamma...

Ölmek için bile mücadele etmek gerekir bazen. Nasıl ve ne şekilde olacağını bilmeksizin. Bambaşka hayaller güderek ya da farklı plânlar içerisindeyken. Yaşatmak için de ölebilirsin nitekim. Ne istediğin çok geç anlaşılır ama sana tümden geç kalınmıştır... Zafer'in tüm mücadelesinin altında masum bir sebep yattığını öğrenmek, yaptıklarını elbette masumlaştırmadı. Ancak keşke yaptığı bunca şeye değseydi. Haluk'un bitmek bilmez zararlarına bir de ölüm eklendi. Onun başlatması, Güneş'in perdeyi indirmesiyle tüm dengeler yeniden değişti...

Güneşin Kızları: Seçilmiş hüzün...

Sevmek de sevilmek de çok özel bir duygu. İnsanların birbirlerine bu duyguları açabilmeleri ise genelde çok zor. Ya çekinirsin karşılık bulamamak korkusuyla ya da ulaşılamaz bir hayâlin parçasısındır. Duygularını açmaya cesaret ettiğinde hüsrana uğramayı saymıyorum bile... Ardından gelen pişmanlık da cabası. Bazen de acele etmesi var. Tüm yolları daha en başında kapatmak gibi mesela...

Güneşin Kızları: Sadece kime dönüştüğüne bak...

Biyolojik açıdan aile sahibi olmakla, kimin yanında büyüdüğün arasında dağlar kadar fark olduğunu kanıtlayan bir bölümle ekrana geldi bu hafta; Güneşin Kızları. Evet, Haluk Ali'nin öz babası değil. Lâkin öylesine bir etki bırakmış ki üzerinde, Ali'nin bunu öğrendiğinde tamamen ona dönüşümünü izledik. İçindeki küçük Haluk'u dışarıya saldı, herkesi çıldırma noktasına getirmeyi de başardı. Şükür, Selin'in aklına zehir-bir o kadar da tehlikeli- bir plân geldi de sonunda Ali bey akıllandı...

Güneşin Kızları: Kaybedince ortaya çıkar pişmanlıklar...

İnsan kendinde ne eksilirse, onun değeri içerisinde en büyük yeri kaplar. Hep böyle olmuştur. Özlemin, sevgin, belki de nefretin bile şekil değiştirir. İçerisinden çıkamadığın duygulara esir olursun. Pişmanlıkların artar. Yoksunluklarına hediye edersin onları. Ama açığı kapatamazsın asla. Bir yerin kanamaya devam eder, damla damla olsa da... Haluk'un yaşadığı gibi bir buhranı herkes kolay kolay kaldıramaz. Ama kafası artık öyle bir raddeye geldi ki, bundan sonra yanında birini kesseler herhalde gıkı çıkmaz...

Güneşin Kızları: Baba olmak, olabilmek...

İnsan kendisine en çok da çaresizken, konacak bir dal arar. Umutsuzluğunu, mutsuzluğunu gidermek için çaba sarf eder. Kimi zaman da yaşadıklarının ya da düşüncelerinin içerisinde kaybolup, çaresizce her şeyin geride kalmasını bekler... Ali bu yönüyle şanslı. Ailesinin daima başka bir yana savurduğu olarak, Selin sayesinde hayata tutunması daha kolay. Umut edebilmesi de...

Güneşin Kızları: Aşk bu olmamalı...

Bir tarafta hayal kırıklığı, bir tarafta mutluluk. Bir tarafta bilinmeyen onlarca soru, bir tarafta hiç olmadık bir viraj... Güneşin Kızları'nda yine her türlü duygu ve olay vardı. İçinden çıkılamaz dediğimiz soruların cevaplarına da baya yaklaştık. Hatta birisi itiraf olundu bile. Peki ya Selin'in kırılan kalbi? Ali sergilediği bin bir gereksizliği toparlayabilecek mi?..