Adı Mutluluk: Aşk çıkmazı

Başladığı ilk haftadan beri elimden geldiğince kaçırmadan izlediğim bir yapım, Adı Mutluluk. Açıkça itiraf etmem gerekirse, ilk üç bölümünü pek de keyif alarak izlemedim. Zira, bazı noktalarda hikayenin oldukça süründürülmesinden hoşlanmamıştım. Ancak zaman geçtikçe senaryonun biraz daha açıldığı ve heyecanlandığını düşünüyorum...

Adı Mutluluk: İlk bakış

Bu yaz Süreç Film'in yayına hazırladığı ikinci projeydi, Adı Mutluluk. Aylar öncesinden ayak sesleri geldi; önce başrolleri ardından da hikayesi açıklandı. İlk bölümünde pek tatmin olmadığımı gönül rahatlığıyla söyleyebilirim. Ancak, ikinci bölümü gayet başarılıydı. Bu da diziyi düzenli izlenecekler listeme almamı sağladı...

Ulan İstanbul: Güle güle ve hoş geldin...

Tam tamına 33 bölüm oldu Ulan İstanbul'la tanışalı... Her türlü duyguyu bir arada yaşadığımız nadir dizilerden birisi oldu. Yeri geldi güldüğümüz kadar çok üzüldük, yeri geldi eğlendiğimiz andan çok duygulandık. Bazen tesadüflerin çokluğundan sıkıldık, bazen de her tesadüfün bir şekilde alt ediliyor olmasından usandık. Çoğu zaman Ceyhun'u her olayın göbeğinde görmekten rahatsızlık duyduk, çoğu zaman da gözlerimiz Ceyhun'u arar oldu. Biz her duyguyla birlikte, onunla her türlü kargaşayı da yaşadık içimizde. Ve dün akşam, Ulan İstanbul'un televizyon macerasının son perdesini izledik. Evet, bir yerde bitiyordu ama aynı zamanda başka bir yerde yeniden doğmaya hazırlanıyordu...

Ulan İstanbul: Ve Ceyhun her şeyi öğrenir...

Tam bir şok etkisi yaratan 'bölüm' finaliyle, Ulan İstanbul gerçek bir ters köşe yaptı biz izleyicilere. Böylesini gerçekten beklemiyordum ve hazırlıksız yakalandım. Son birkaç bölümdür, "şimdi ne olacak? diye merak etmiyorum" derken, şimdi tam da o merak denizinin içerisinde boğulmama mücadelesi veriyorum. "Dizi 33. bölümde bitiyor mu?" sorularına cevabı doğrudan senaristten aldığımız dün gece, bakalım dizide neler yaşanmış. Ve yine dün gece hangi büyük şok ailemizin ensesinde, kapanmaz bir yara açmış...

Ulan İstanbul: Ceyhun'la karşılaşmadan asla!

"Ceyhun ve bitmek bilmeyen karşılaşmalar" konulu bir bölümle daha karşımızdaydı Ulan İstanbul. Malum olduğu üzere, Ceyhun'un görevlendirildiği tüm olaylar çetemizle bağlantılı ve dün gece son ana kadar karşı karşıya gelmeseler de, finali yakalanmayla kapattık. Ceyhun'a sinir olmamak artık elde değilken, bir adamı yok yere hapse göndermek için çaba sarf eden çetemize de az biraz ayar olmadım değil. O adamı hapse geri göndermek yerine, Firuz'u köşeye sıkıştırmaya çaba harcasalar her şey sona ererdi herhalde...

Ulan İstanbul: Baskın basanın olacak mı?

Her şey zaten birbirinin içerisine girmişken bir de Firuz'un dahil olmasıyla daha da içinden çıkılmaz bir hal alan Nevizadecilik, çetemizin başını her bölüm daha da büyük sorunların içerisine sokmakta. Dün akşam yayınlanan 30. bölümde de, son ana kadar her şey arapsaçı misali karışmıştı. Firuz dilinden hiç düşürmediği delil CD'sini karakola göndermek için talimatı verdiği sıradaysa istediği sonucu elde etti. Bu sorunlu gelişmeyi yaşamadan atlatan çetemizin ise ondan nasıl kurtulacaklarına dair en ufak bir fikri bile yok... Lafı daha da fazla uzatmadan, hemen bölüm analizine başlayalım derim...

Ulan İstanbul: Yargılamayın

Bir haftalık aranın ardından, Ulan İstanbul dün akşam yeniden ekrandaydı. Firuz'un kim olduğundan, çetemizden daha ne istediğine kadar her şeyi öğrendiğimiz bir bölüm izledik. Tabi sadece bu yetmezdi, üzerine bir de Ceyhun iyice işkillendirildi. Çetemiz yeniden toplanıp gitmeye yeltendiğinde ise başka bir sorunun cevabı ortaya çıktı. Ve bu cevap, onları gidiş fikrinden yeniden vazgeçirecek... Tüm bunların ışığında, lafı fazla uzatmadan bölümün analizine başlayalım derim...

Ulan İstanbul: Şimdi ne olacak?

Bir keşmekeşin içerisinde ve aynı derecede bilinmezliklerle örülü bir bölümdü izlediğimiz. Başından beri çetemizin üzerinden eksik olmayan kara bulutlar, bölüm sonunda büyük bir gök gürültüsüyle yıldırımları üzerilerine saldı... O yıldırımlar şuan için tam bir muallakken, lafı fazla uzatmadan bölümün analizine başlayalım...

Ulan İstanbul: Son tezgah

Dün akşam yayınlanan bölümüyle, Ali Rıza'nın kurtarılması noktasında son kez tezgah çeviren çetemizin; en son bu mutluluğu yaşadığında, Doğan tarafından paralarının çalındığı gerçeğini unutmadan oturup izledim Ulan İstanbul'u. Dizinin bu bölümünde, geçtiğimiz bölümlere nazaran daha kolay bir dümen vardı ama günün sonunda, aslında her şey daha büyük bir çıkmaza göz kırpıyordu... Lafı fazla uzatmadan, dizinin yirmi yedinci bölümünün analizine başlayalım...

Ulan İstanbul: Yaren neredesin?

Reytinglerde büyük bir düşüş yaşamaya başlayan ve geçtiğimiz bölüm aldığı dokuzunculuktan sonra, bu hafta on ikinciliğe kadar düşen Ulan İstanbul'un üzerinde de kara bulutlar dolaşmaya başladı... Paramparça'nın resmen reytingleri silip süpürdüğü pazartesi gününde, Ulan İstanbul en çok zarar gören yapımlardan oldu. Aslında senaryo birçok zorlama/hata barındırsa da, bu kadar düşük reytingleri hak ettiği kesinlikle söylenemez. O yüzden oturulup, seyirciyi geri çekmenin planları yapılmalı artık inceden. Sevdiğim bir diziyi daha kaybetmek istemiyorum!..

Ulan İstanbul: Kim geleceğini merak etmez ki?..

Yine bizi şaşırtmayacak olay örgüleriyle, çetemizin başının beladan kurtulduğu bir bölümdü pazartesi akşamı izlediğimiz yirmi beşincisi... Hayati polisler tarafından yakalanmış ve ağzından çıkan ilk laf, "Kandemir" olmuştu ama olaylar bambaşka gelişecekti. Günün sonunda ise yeni bir bela, çetemizin tam da yanlarında sessizce beklemekteydi... Bakalım bu bölümde neler olmuş...

Ulan İstanbul: Balıkları taze, kaderleri virane

Karamsarlıklarla örülü bir bölümle ekrana geldi, dün akşam Ulan İstanbul. Böylesine buhranlı bir bölüm hakkında ne ön yazı ne de final çıkarımı yazamayacağım. Madem öyle, hemen bölüm analizine başlayalım...

Ulan İstanbul: Kumpaslar çetesi

Karlos'un vurulmasından sonra büyük bir şok dalgası kaplamışken içimizi, ona bir şey olmayacağını da aslında adımız gibi biliyorduk... Çok da süründürmeden henüz yeni bölümün başında işin hallolması ise oldukça şahaneydi... O vurulma sahnesi ve çetemizin neler çevirdiğini gördükten sonra da Uğraş Güneş'e hayretlerimizi yollamayı ihmal etmedik... Lafı fazla uzatmanın alemi yok, bakalım Ulan İstanbul'un yirmi birinci bölümünde neler neler olmuş...

Ulan İstanbul: Ölüme kucak açmak

Son sahnesine kadar gayet eğlenceli giden ama Karlos'un vurulmasıyla, iyi giden her şeyi de rezil eden bir bölümle ekrana geldi dün akşam Ulan İstanbul... Çok fazla uzatmadan lafı, dizinin dün akşam yayınlanan yirminci bölümünün analizine başlayalım...

Ulan İstanbul: Asil Nevizadeler

Belanın bir türlü peşlerini bırakmadığı Nevizadeler, yeni bir güne uyandıklarında; her şey yine karman çorman bir tabloyu resmediyordu ama günün sonunda hepsinin üstesinden teker teker gelmeyi başardılar... Bu başarının sonunda ise yine bir kuşku ve endişe beklemekteydi herkesi... Ulan İstanbul, kendine yaraşır bir bölümle daha ekrandaydı anlayacağınız. Lafı daha fazla uzatmadan, on dokuzuncu bölümün  analizine başlayalım...

Ulan İstanbul: Hayati'nin imtihanı

Yine çetrefilli, komik, heyecanlı ve bol ele yüze bulaştırmalı bir bölümdü dün akşam izlediğimiz, on sekizincisi... Bölümün sonunda, yaratılan kurgu ağı sayesinde her şey birbirine o kadar mükemmel bağlandı ki etkilenmemek elde değil, Uğraş Güneş'in kaleminden... Lafı daha fazla uzatmayayim ve başlayalım bölümün analizine...

Ulan İstanbul: Kandemir'in kabusu

Yeniden bir sonraki haftaya sarkan işlerinin, en dramatik yönü ise iş üstündeyken yakalanmaları oldu çetemizin. Cidden hiç bahtları yok yahu... Nereye gitseler, orada Ceyhun... Şimdi birde üzerine yetmezmiş gibi Maşuka ve Şehriban da yanında... Ulan İstanbul bu kadar çok karşılaşmayı sorgulatsa bile bizlere, ne mümkün kızmak Uğraş Güneş'e... Kafiyemi de yaptım(!), o zaman on yedinci bölümün analizine başlayalım...

Ulan İstanbul: Ev hali

Şüphesiz bu zamana kadarki, en iyi bölümdü dün akşam izlediğimiz on beşincisi. Ne kadar güldüğümü dahi hatırlamadığım bölümün başrolünde ise Şehriban yer alıyordu. Bir insanın her hareketi, her söylemi, her tepkisi bu kadar mı komik olur?.. Zeynep Kankonde resmen döktürmüş bu bölümde. Zaten, kendisine kim "Şehriban ol" demişse, tam on ikiden vurmuş kesinlikle... Daha fazla uzatmadan sözü, gelelim bu bölümün analizine...

Ulan İstanbul: Büyük bir sihir

Dizinin ilk bölümünün havasında başladı, dün akşam yayınlanan on dördüncüsü... Zira elde avuçta ne varsa, artık yoktu. Sıfır(!) noktasındaydılar-anladınız siz onu-. Ve Kandemir'in, ilk bölümde olduğu gibi İstanbul'a saydırmasıyla başladı dizi. İlk bölümden farklı olarak denizde bir yatta değil, kıyıdaydı. Ve sahnenin sonunda etrafında da haramileri durmaktaydı... Paraların ortadan kaybolmasına, en başından beri hiç üzülmedim biliyorsunuz. Üzüldüğüm tek nokta, Doğan'ın ölümü olmuştu bu süreçte. Zira, çetemizin de yanan içinin en harlı köşesi Doğan için kavrulmaktaydı... Ve şimdi yeniden ayakta durmanın ve Ali Rıza'yı kurtarmak için, en baştan mücadele vermenin zamanıydı... Lafı daha fazla uzatmayayım ve on dördüncü bölümün analizine başlayalım...

Ulan İstanbul: Doğan'ın vedası

Büyük bir bilinmezlikle başlayan bölümün devamı, kısa sürede bilinmezlikleri yok etmişti ama şimdi de uğraşılması gereken başka konular vardı... Ulan İstanbul, oldukça duygusal bölümlerinden birisiyle ekrandaydı dün gece... On üçüncü bölüm hem kurtuluşun, hem de kaybedişin bölümüydü... Lafı daha fazla uzatmadan, bölüm analizine başlayalım...