Gerçeklerden, duygularından kaçabilmenin en iyi yolu sanırım kendini yapayalnız bir mahzende hissetmekten geçer. Deve kuşu misali, kafanı kuma gömdüğünde her şey geride kaldı zannedersin. Bunun bir başka yöntemi de kaçmak. Gerçeklerden değil ama gölgesinden korkmak. Gitmek; uzak kaldığında her derdin sona ereceğini sanmak... Başka bir köşedeyse sevdiğini çok istediği bir şeyin parçası olsun diye sessizce izlersin. Olan her şey sizi amansızca karşı karşıya getirir ama kaçmak yerine, daha da sıkı sarılmayı seçersin. Zira ne kadar yakın olursan, derdini de o kadar geride bırakacağını bilirsin.
