Kötülük her an ensesindeyken, ne kadar iyi kalabilir ki insan? Kalbinin attığı her yer sana dar edilmişken, eskiye özlemin de daha derin olmaz mı; tıpkı Poyraz gibi?.. Karakterin değişimi ve bugün geldiği nokta, geçmişi mumla aramasına sebep oluyor. Bundandır ki, iki kez geçtiği o eşikte bıraktığı diğer Poyrazların ondan hesap sormaması imkansız. Albay halüsinasyonlarının üzerine bir de bu, pek düzgün işleyen bir akıl sağlığına işaret etmese de, pişmanlıklarının tezahür edilmesi açısından oldukça önemliydi...
