İçerde: "İçerde misin evlat?"tan, "İçerdeyim evlat"a...

Bir şeylerin artık değişmeye başladığı, biraz olsun ilerleme kaydedilebileceği izlenimi veren bir bölümle ekrana geldi bu hafta İçerde. Kudret'in, Celal'in karşısına geçişiyle bütün dengelerde de değişim başladı gibi. Onun ilk defa, karşısına geçen bir düşmandan böylesine çekindiğini gördüm. Ne olursa olsun, sözüne güvenecek kadar dürüst olduğuna inandığına da. Ondan mütevellit, Celal bu hapis mevzusundan yırtsa da, anlaşılan o ki sonunu Kudret Sönmez hazırlayacak...

Ekrandan Haberler - 6-12 Mart 2017

Haber Başlıkları
- Cesur Yürek (Final)
- İçimdeki Fırtına (Final kararı)
- Söz (İlk tanıtımı yayınlandı)
- Fi (İlk tanıtımı yayınlandı)
- Kara Yazı (İlk tanıtımı yayınlandı)

Adı Efsane: Çare, bazen çaresizliktir...

Sevginin aşamayacağı hiçbir engel yoktur. Yeter ki, o sevgiyi göstermekten geri durulmasın. Her türlü zorlukla baş edebilmenin yolunu buluyor da, sevgisizliği aşmayı beceremiyor zira insan. Yanıyor, kavruluyor; en sonunda da uzaklaşmak istiyor. Her şey geride kaldığında daha iyi olacağını sanıyor ama tüm efkârını beraberinde getirdiğini anlaması çok da uzun sürmüyor... Tarık'ın pes edişlerine artık yeterince alıştık. Yine etti. Çekip gitmeye, her şeyi arkasında bırakmaya o kadar eğilimli ki, bu sefer onu Melis'ten başkası durduramazdı. İyi ki, suçlu aramadan uyandı. İyi ki, babasına gitme dedi...

Vatanım Sensin: Kabil olmak ya da olmamak...

Aşk insana neler yaptırıyor. Nasıl da olmayacakları olduruyor, gerçekleşmeyecekleri sıra sıra önümüze diziyor. Aşk, nasıl da insanı çaresiz kılıyor. Nasıl da amansız, dermansız bırakıyor. Mücadelenin rengi ne olursa olsun, nasıl da göğsüne öküz oturtuyor. Düne kadar düşman olduklarınla, nasıl da tek kalp olunuyor... Aşk, gerçekten sihirli bir değnek gibi. Her zaman için olumlu şeylere gebe değil ama olumsuzlukların içinde dahi, parılmadayı çok iyi başarıyor ve Vatanım Sensin de tam bu sebeple, ilk bölümden beri aşkla aydınlanıyor. Tabi hep sınayarak...

Hayat Şarkısı: Katlanamıyorum...

Yine bolca söyleneceğim bir yazıya başlıyorum, hazır olun. Ama sanmayın ki genele dair bir söylenme olacak. Safi, Cem'e dair yine, yeni, yeniden. Gerçekten illallah ettim çünkü. İzlemekten hazzetmek şöyle dursun, tahammül edemiyorum karakteri görmeye, o ağza bir türlü oturmayan dublajı dinlemeye. Onun dışında enfes bir bölüm izledik. Her duygudan da tattık. Ama tüm bu güzelliklerin arasında karşımda Cem'i gördüğüm her seferinde sinirim tepeme çıktı, durdu. Katlanamıyorum, sevgi pınarım Mahinur Erguncum; katlanamıyorum. Ne olursun Cem defterini artık kapat. Bu kadar suni, inandırıcılıktan yana zerre etkisi olmayan bir karakterin elinde bizi heder etme. Bir iki haftaya bitsin lütfen bu mesele...