Söz: İstemiyor seni anla...

Ölüm, en çok geride kalanlar için ağır. En çok, onlar için acılı. En çok onlara düşer çünkü sancısı... Ölüm, geri dönüşü olmayan bir bilinmezlik; sonsuzluğun da başlangıcı... Ölümü sevmek, aslında daha çok ölümden korkmanın tezahürüdür. Ölüme özlem duymak, ölmemek için yaşama tutunmaya çalışmaktır. Ölmek, yok olmaktır çünkü. Çünkü kimse, yok olacağını bile bile ölmeyi istemez... Kurtdereli de istemezdi muhtemelen. Eşi, daha yeni Beşiktaş forması aldığı biricik oğlu ve tüm ailesinden ayrılmak da. Ama hayat, biz plânlar yaparken başımıza gelenlerden başka bir şey değil. O da bambaşka plânlar yaparken, ölüme gitti. Peki başka çaresi yok muydu?..

Ekrandan Haberler 29 Mayıs-4 Haziran 2017

Haber Başlıkları
- Hayat Şarkısı (Final)
- Vatanım Sensin (Sezon finali)
- İçerde (Finale son üç)
- Bodrum Masalı (Direkten döndü)
- Muhteşem Yüzyıl Kösem (Kadroda bir ayrılık, üç yeni isim)
- Anne (Kadroda bir ayrılık)
- İsimsizler (Kadroda bir ayrılık)
- Kalp Atışı (İkinci tanıtım yayınlandı)
- Dolunay (İlk tanıtım yayınlandı)
- Ateşböceği (İlk tanıtım yayınlandı)
- Kanatsız Kuşlar (Üçüncü tanıtım yayınlandı)
- İki Yalancı (Yeni dizi)
- Rüya (Yeni dizi)
- Çocuklar Duymasın: Güç Uyanıyor (Yeniden başlıyor)
- Mahallenin Muhtarları (Yeniden başlıyor)
- Behzat Ç. (Yazın çekimleri başlıyor)
- Çağatay Ulusoy, Netflix'in ilk Türkçe dizisinde olacak iddiası
- Çarkıfelek (Yeniden başlıyor)
- Güldüy Güldüy Show Çocuk (Yeniden başlıyor)

Adı Efsane: Dert yumağı...

Karşısındakinden öç almak için oyun oynayabilir insan. Kendini ifade edebilecek başka bir şey bilmiyor olabilir çünkü. Gücünün, şımarıklığının yansıması bu olabilir. İlla ki can acıtmak istiyor da olabilir. Ama bu gidip de, en ağır taktiği uygulamayı gerektirir mi? Gözünün bu kadar dönmesi, normal midir? Genç yaşına verilip de, Kıvanç'ın yaptığı masumlaştırılabilir mi yani? Babasının, kendisine yapılanın öcünü böyle mi alacak? Peki, aslında babasının annesini aldattığını öğrendiğinde ne yapacak? Bu saatten sonra, Kıvanç sırf sempatikliğiyle nasıl ekrana sığacak? Ben sığdırmakta zorlanacağım şahsen, üzgünüm...

Vatanım Sensin: Ters köşe dediğin böyle olur...

Beni bilen bilir, ters köşeleri ve beraberinde gelen uzun uzadıya flashbackleri sevmiyorum. Çünkü, "Vay be!" dediğimiz o kadar az oluyor ki; haliyle izlerken afakanlar basıyor. Ama arkadaş bu nasıl bir ters köşedir? Bu nasıl bir tezgahtır? Bu nasıl, güvendiği dağları atom bombasıyla yerle bir etmektir?.. Nuran Evren Şit hanımefendi, bir ara çok ağır yazılar yazmış olabilirim. Ama açık konuşalım, hak etmemiş de sayılmazsınız. Ama efendim, önünüzde saygıyla eğiliyorum şimdi. Sizin nezdinizde tüm senarist ekibinizin aklına, fikrine, kalemine sağlık. Ve Halit Ergenç, bence insan olamazsınız. Çünkü bir insan için bu kadar büyük yetenek, meziyet çok fazla. Helâl olsun, efenim; helâl olsun... Vasili, sana üzülmedim küçük enişte. Bu ters köşeyi hiçbir şey için hak etmemiş olsan bile, o köyü yakıp yıktırdığın onca insanı katlettirdiğin için hak ettin. Beter ol!..

İçerde: Kardeşlik size çok yakıştı yahu...

Oyunculuk gerçekten hiç kolay bir şey değil. Üstesinden gelmek de, karşındakine duyguyu verebilmek de çok zor. Herkes oyuncu olabilir ama herkes gerçekten oynayamaz. Herkes gelemez üstesinden bu zorlu mücadelenin. Herkes, göz bebeğinin hareketinden dahi sarsamaz karşısındakini. Zira sadece duyguyu verebilmek yetmez bazen, etkilemek de gerekir. Ve yalnızca iyi oyuncular, bu etkiyi verebilir; kendine hayran edebilir... Çağatay Ulusoy ve Aras Bulut İynemli gibi... Her ikisi de bu ülkenin çok değerli kazanımlarından. Her ikisi de, bu ülkenin gurur duyabileceği nadir şeylerden. Hâlâ etkisinden çıkabilmiş değilim, o gerçeği öğrenme sahnelerinin. Bölümden kesitler dahi izlemedim ki, yazmadan önce izlediğimde iyice bir dolsun içim dedim. Öylesine doldum ki, taşmama ramak kalmıştı; sağolsun dizi normal seyrine döndü ve hafızamızda kocaman bir izle bölümü tamamladık ardından. İyi ki varsınız, İynemli ve Ulusoy; iyi ki...