Dolunay: Tutarsızlıktan dökülen tek bir karakter kalmayana dek!..

Bazen neyi istediğimizi bilemiyoruz. Nasıl tatmin olacağımızı da. Şunu kabul edelim, doyumsuz varlıklarız. Hem de her konuda. Hiçbir şeyle yetinmeyi bilmiyor, dile getirmesek dahi iç geçiriyoruz. Çünkü, her şeyden çok çabuk sıkılıyoruz. Haklılıklarımız, tamamen yok olacak günahlarımız da bu sebeple zaman zaman heba oluyor. Biz değişmiyoruz ama herkesten değişmesini istiyoruz. Sonra dön başa tekrar, aynı mücadelenin içerisine savruluyoruz. Dedim ya, bazen neyi istediğimizi gerçekten bilmiyoruz... Tıpkı Pelin gibi. Siz kendisinin ne istediğini anlayabildiniz mi?..

Ekrandan Haberler - 20-26 Kasım 2017

Haber Başlıkları
- Klavye Delikanlıları (Final yaptı)
- Kayıtdışı (Final)
- Siyah Beyaz Aşk (Kadroda yeni bir isim)
- Çocuklar Duymasın (Yeniden kendi gününde)
- Hayati ve Diğerleri (Kim bilir nerede...)
- Kızlarım İçin (Başlıyor)
- Çi (Kadroda iki yeni isim)
- Dostlar Mahallesi (İlk tanıtım geldi)
- Çukurdere (Başrollerden ilk kare geldi)
- Adı Zehra (Başroller belli oldu)
- Kara Sevda (Emmy Ödülü!)
- İçerde (Şili'de reyting rekorlu final!)
- Ölene Kadar (Latin Amerika'da!)
- Aile Arasında (Vizyona giriyor)
- Acı Tatlı Ekşi (İlk tanıtım geldi)
- Hadi Be Oğlum (Filmden ilk kare geldi)
- Öykü Karayel'e bir ödül daha!
- İlker Kaleli: "İçimdeki Poyraz'ı öldürdüler"
- Survivor (Kadroda dört yeni/eski isim)

Vatanım Sensin: Bu aşk heba edilmeye değil, el üstünde tutulmaya lâyık...

Nasıl sevmekten vazgeçer ki insan? Nasıl kalbine söz geçirebilir? Ne mani olabilir ki buna? Düşmanlık mı, mesafeler mi, imkansızlıklar mı, zorluklar mı?.. Neden vazgeçmek zorunda kalsın ki insan sevdiğinden? Niçin yanacağını bile bile içinin, sevmeyi bıraksın? Hangi kanun, hangi savaş, hangi zorlama kalbe söz geçirebilmiş ki şimdiye kadar? Nerede, ne zaman görülmüş böyle bir şey?.. Leon nasıl vazgeçsin Hilal'den, ne diye başkasıyla evlenmesine göz yumsun? Nasıl başkasının olmasına müsaade etsin? Kim böyle bir acımasızlığı ona yapabilir? Peki yapılırsa, o bunu kaldırabilir mi?..

Meryem: Öpücük dediğin her derde deva mı yoksa?..

İnat etmenin çözüm olmadığı mâlumunuz. Sonuçta her şeyin bir sonu olduğu gibi, inat etmenin de sonu var. Zira insan içine attığı şeylerle uzun süre yaşayamaz. "Yaşarım" derse de, yapamaz. Gider dağa taşa haykırır, olmadı çiçekleriyle konuşur; yine de dile gelir söyleyemedikleri. Sonrası mı? Bir iç huzuru... Peki ya tam bu anda, o konuşmayı duyması gereken asıl kişi de ortamda olursa? İşte o andan sonra ne inat ne de inkar, hiçbir işe yaramaz. Artık gerçeği herkesin bilmesinde de zerre sakınca kalmaz. Gerekirse ölüme bile göğsünü gere gere, bu gerçekle gidiverirsin. Tıpkı Meryem'in yaptığı gibi...

Dolunay: Fabrika ayarlarına dönmek mümkün mü?..

Sadece sevmek yetmez, hep derim bunu. Sadece aşık olmak, birinden hoşlanmak ya da birine karşı yakınlık hissetmek tek başına yeterli değildir. İnsanın her şey için olduğu gibi tüm bunlar için de mücadele etmesi gerekir. Zira, elde edemedikçe kendi içine yönelen ve daha çok canı yanan da o insanın ta kendisidir. Olmadık sorunlar çıkarmak, hiç olmadık şeylere tepki göstermek ya da özünde saf duygulardan birisi olan kıskanmayı yok yere heba etmek yersizdir. Bunca yersizliğe sürükleneceğine, burnunu sokmaman gereken şeylerden uzak durman yeter oysa. Değil mi Nazlı?..